انواع کابل شبکه

انواع مختلفی از کابل شبکه وجود دارند که با توجه به گستردگی و یا توپولوژی شبکه از آنها استفاده می‌گردد. به‌طورکلی برای انتقال اطلاعات از ۳ نوع کابل شبکه استفاده می‌شود.

کابل کواکسیال (Coaxial)
کابل با زوج سیم به هم تابیده (Twisted pair)
کابل فیبر نوری (Fiber optic)

کابل کواکسیال

کابل‌های کواکسیال قدمت زیادی دارند و اولین بار از آنها در سال ۱۸۸۰ استفاده شد. بیشترین استفاده از این کابل‌ها برای اتصال آنتن تلویزیون و یا برای اتصال انواع LNB به گیرنده‌های امواج تلویزیونی می‌باشد.

البته در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ از آن برای راه‌اندازی شبکه کامپیوتری با پهنای ۱۰ مگابیت بر ثانیه نیز استفاده می‌شد. دو مدل استاندارد برای شبکه‌هایی که از کابل کواکسیال استفاده می‌کردند وجود داشت:

استاندارد ۱۰base2 که به thinnet معروف بود. در این استاندارد حداکثر متراژ کابل‌کشی ۲۰۰ متر بود که عدد ۲ در این استاندارد به این نکته اشاره می‌کند. عدد ۱۰ در آن نشان دهنده سرعت ۱۰ مگابیت بر ثانیه است.

این کابل دارای استاندارد RG-59 است. استاندارد ۱۰base5 که thicknet نام دارد و سرعت ۱۰ مگابیت را در حداکثر ۵۰۰ متر پشتیبانی می‌کند. استاندارد این کابل RG-58 می‌باشد.

امروزه از این کابل‌ها برای انتقال تصاویر دوربین‌های مدار بسته آنالوگ استفاده می‌شود. کابل‌های استفاده در این شبکه عموما RG58-RG59 هستند که توانایی برد تا ۵۰۰ متر را دارا هستند.

کانکتور مورد استفاده در این شبکه BNC نام دارد که از یک آچار مخصوص برای اتصال آن به کابل استفاده می‌شود.

کابل شبکه با زوج سیم به هم تابیده (Twisted pair)

در دهه ۱۹۹۰ این کابل‌ها به عنوان تکنولوژی پیشرو برای انتقال اطلاعات شبکه به بازار معرفی شدند. در شروع با استاندارد ۱۰base-T (cat 3) که با سرعت ۱۰مگابیت بر ثانیه توانایی انتقال اطلاعات را داشت پا به شبکه‌های کامپیوتری گذاشتند. نسخه‌های بعدی این استاندارد بعدها وارد بازار شدند که توانایی انتقال اطلاعات را تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در کابل‌های مسی داشتند. این استانداردها عبارتست از: ۱۰۰base-T (cat5-cat5e)- 10Gbase-Tx کابل شبکه از رشته سیم که بصورت جفت به هم تابیده شدند تا از تداخلات الکترومغناطیسی جلوگیری کنند و میزان افت سیگنال (Attenuation) در طول مسیر به حداقل برسد.

کابل‌های شبکه در category های مختلف دارای پهنای باند مختلفی هستند که عوامل مختلفی در این پهنای باند تاثیر دارند؛ این عوامل عبارتند از :

جنس مغز سیم که هرچه از مس بیشتری استفاده شده باشد کابل میزان پهنای باند بیشتری از خود عبور می‌دهد. کابل‌هایی که از مغز تمام مس استفاده می‌کنند (Bare Copper) BC بهتر از کابل‌هایی هستند که از مغز سیم آلومینیوم و با روکش مس استفاده می‌کنند Copper Clad Aluminum) CCA).

میزان به هم تابیدگی که هرچه در کابل بیشتر باشد کابل از تداخل الکترومغناطیسی کمتری رنج می‌برد و پهنای باند بهتری را انتقال می‌دهد.

میزان یکدست بودن قطر سیم در طول مسیر نیز از عوامل مهمی هستند که در برندهای معروف و با کیفیت این یکدستی حفظ شده و میزان افت سیگنال (attenuation) را کاهش می‌دهد.

مسئله مهم دیگری که در کابل شبکه اهمیت دارد جنس روکش این کابل‌هاست که آنها را برای محیط‌های مختلف مناسب می‌کند، بعضی از کابل‌ها برای محیط‌های بیرونی که در مجاورت آفتاب و باران هستند مناسب هستند که به آنها کابل‌های Outdoor گفته می‌شود، در این کابل‌ها روکش در مقابل UV مقاوم است. از این کابل‌ها معمولا برای اتصال انواع رادیو در دکل‌های مخابراتی استفاده می‌شود.

به‌طورکلی ساختار کابل شبکه در دو گروه اصلی قرار می‌گیرند:

UTP) Unshielded Twisted-Pair)
STP) shielded Twisted-Pair)

استفاده از فویل در کابل شبکه برای جلوگیری از وارد شدن اثرات القایی خارجی EMI یا همان نویز است.

بکارگیری شیلد در کابل شبکه برای تخلیه اثرات القایی و الکتریسیته ساکن به سیستم تخلیه ارت است.

برای تخلیه کامل ارت بایستی تمام تجهیزات پسیو شامل کابل، سوکت و پچ پنل از نوع STP باشند. علاوه بر آن به سیستم تخلیه ارت متصل باشند؛ این نکته مخصوصا در اتصال رادیوهای شبکه امری حیاتی است و از سوختن پورت اترنت در رادیوها که رایج‌ترین خرابی در این تجهیزات است جلوگیری می‌کند.

در کابل‌کشی در محیط‌های پر نویز مانند محیط‌های صنعتی و کارخانه‌ها باید از کابل‌های STP استفاده شود.

همچنین بایستی فاصله کابل شبکه تا کابل‌های برق فشار قوی رعایت شود.