تفاوت bridge و pppoe در مودم چیست؟

با پیشرفت فنّاوری و وابسته شدن همه امور به اینترنت، مودم‌ها با اتصالات باند پهن رواج پیدا کرده‌اند. این مودم‌ها با اتصالات باند پهن برای استفاده کاربران دارای روش‌های مختلفی هستند. دو روش متداول فناوری با نام‌های bridge و pppoe شناخته می‌شوند. در ادامه با این دو روش اتصال پهنای باند مودم ADSL آشنا شده و با تفاوت bridge و pppoe نیز آشنا می‌شوید.

روش pppoe چیست و چه وظیفه ای دارد؟

قبل از اینکه به تفاوت bridge و pppoe بپردازیم در این بخش به تعریف و مفهوم روش فناوری pppoe می‌پردازیم. فناوری pppoe مخفف کلمه Point-to-Point Protocol over Ethernet است. این روش فناوری یک پروتکل شبکه‌ای است که از پروتکل قدیمی به نام PPP گرفته شده است که مخفف Point-to-Point Protocol به معنای پروتکل نقطه‌به‌نقطه است.

روش PPPOE برای مدیریت نحوه انتقال داده از طریق شبکه‌های اترنت (شبکه‌های کابلی) طراحی شده است. این روش به شما امکان می‌دهد با استفاده از اترنت، یک اتصال سرور واحد، بین چندین مشتری تقسیم شود. در نتیجه چندین مشتری می‌توانند از طریق سرویس‌دهنده اینترنت به یک سرور متصل شوند و به‌طور هم‌زمان به اینترنت دسترسی پیدا کنند. روش pppoe همچنین می‌تواند ویژگی‌های اساسی شبکه مانند تأیید اعتبار، رمزگذاری و فشرده‌سازی داده‌ها را ارائه دهد.

برای درک بهتر یک مثال ساده می‌آوریم:

ارتباطات شماره‌گیری قدیمی را مانند مکالمه تلفنی بین شما و رئیس خود تصور کنید. فقط شما دو نفر هستید که می‌توانید در مکالمه شرکت کنید. بااین‌حال، اگر رئیس شما بخواهد با همه اعضای تیم صحبت کند، چه می‌کنید؟ پروتکل شبکه PPP قدیمی مانند این بود: فقط اتصال یک‌به‌یک امکان‌پذیر بود. فناوری pppoe این مورد را تغییر داد و به دستگاه‌های بیشتری از مشتری، اجازه استفاده از همان شبکه برای اتصال به یک سرور را فراهم کرد. این مانند این است که رئیس شما با همه تیم خود صحبت می‌کند اما شما باید یک بلندگو داشته باشید تا مجبور نشوید اطراف یک گوشی کوچک جمع شوید. فراتر از این، pppoe یک پروتکل شبکه است که ویژگی‌های اساسی شبکه مانند تأیید اعتبار، رمزگذاری داده و فشرده‌سازی داده را نیز ارائه می‌دهد. به همین دلیل، pppoe یکی از بهترین روش‌های ارائه دسترسی به اینترنت است.

روش bridge چیست و چه وظیفه ای دارد؟

برای اینکه با تفاوت bridge و pppoe آشنا شوید بهتر است روش فناوری bridge و حالت bridge در مودم را نیز بشناسید. حالت Bridge پیکربندی است که ویژگی NAT را روی مودم غیرفعال می‌کند و به روتر امکان می‌دهد بدون تضاد آدرس IP به‌عنوان سرور DHCP عمل کند. مودم باید قبل از اتصال به روتر به حالت bridge دربیاید زیرا برنامه‌هایی مانند VPN، P2P و مدیریت از راه دور برای اتصال موفقیت‌آمیز به یک آدرس IP عمومی روی پورت WAN روتر نیاز دارند.

هدف از استفاده از حالت Bridge در حوزه VoIP این است که آدرس‌های IP را مستقیماً به هر دستگاه فیزیکی اختصاص دهیم. اگر فقط یک روتر در شبکه دارید و روی حالت Bridge تنظیم شده است، شبکه شما (با سیم یا بی‌سیم یا هر دو) فعال است. هنگامی‌که شبکه شما بیش از یک روتر داشته باشد، برای هر یک از روترهای اضافی حالت Bridge را انتخاب کنید. زمانی که بقیه در حالت Bridge تنظیم شده باشند، می‌توانید از هر یک از روترها برای سرور DHCP / NAT استفاده کنید. معمولاً می‌خواهید روتر با بیشترین ظرفیت سرویس‌دهی را انتخاب کنید تا سرور DHCP / NAT شما باشد. آنچه این حالت واقعاً انجام می‌دهد این است که به روترهای اضافی اجازه می‌دهد بدون تضاد با سرور DHCP / NAT به شبکه متصل شوند. روترهای اضافی ممکن است دامنه بی‌سیم شبکه را افزایش دهند.

به زبان ساده تبدیل روتر به حالت Bridge به‌طور مؤثر یک دستگاه ترکیبی مودم روتر را فقط به یک مودم تبدیل می‌کند. این کار باعث می‌شود تا بتوانید از روتر خود در شبکه‌ای استفاده کنید که ISP برای برقراری ارتباط از طریق دستگاه‌های اختصاصی خود به آن نیاز دارند. در اکثر موارد، می‌توانید دستگاه را خودتان در حالت Bridge قرار دهید و از عملکرد خوب آن بهره‌مند شوید.