اترنت یکی از استانداردهای شبکه در لایه‌ی دیتا لینک است. این استاندارد از دهه‌ی ۸۰ میلادی جایگزین استانداردهای قبلی شد. طبق استاندارد IEEE 802.3 که به اترنت نیز معروف است، در شبکه‌های LAN جهت ارتباط نقاط انتهایی شبکه از کابل‌های زوج به هم تابیده (TWIST PAIR) و جهت ارتباط دستگاه‌های اصلی (BACK BONE) شبکه، از فیبر نوری استفاده می‌شود. کابل‌های زوج به هم تابیده، کابل‌هایی هستند که در آن‌ها سیم‌ها دو به دو به هم تابیده شده‌اند. امروزه کابل‌های زوج به هم تابیده در استانداردهای CAT5E و CAT6 و CAT6A و همچنین CAT7 بیشترین کاربرد را در شبکه‌ها دارند. این کابل‌ها از چهار زوج سیم به هم تابیده تشکیل شده‌اند. این زوج سیم‌ها به رنگ‌های آبی-آبی سفید، نارنجی-نارنجی سفید، سبز-سبز سفید و قهوه‌ای-قهوه‌ای سفید در کنار یکدیگر با یک روکش پلاستیکی کابل زوج به هم تابیده را تشکیل می‌دهند. هندسه‌ی به هم تابیدن زوج‌ها به این علت شکل گرفته است که، تابیدگی باعث می‌شود اختلالات الکترومغناطیسی که از منابع خارجی متصاعد شده، خنثی گردد. همچنین برای استحکام بیشتر و کیفیت بالاتر این کابل‌ها گاها در طراحی آن‌ها از یک لایه فویل آلومینیوم استفاده می‌شود.
برای برقراری ارتباط بین نودهای شبکه توسط کابل‌های اترنت می‌بایست دو طرف کابل به درگاه‌های اترنت موجود در دستگاه‌های تحت شبکه متصل گردد. که بدین منظور در دو طرف کابل از سوکت‌های RJ45 استفاده می‌شود. همانند سایر موضوعات در شبکه، سوکت زدن کابل های شبکه نیز تابع استانداردهای تعریف شده می‌باشد. دو استاندارد T-568A و T-568B برای سوکت زدن تعریف شده است. در استاندارد A سیم‌های رنگی به این ترتیب در کنار هم قرار گرفته‌اند: سبزسفید، سبز، نارنجی سفید، آبی، آبی سفید، نارنجی، قهوه‌ای سفید، قهوه‌ای. در استاندارد B این ترتیب بدین شکل است: نارنجی سفید، نارنجی، سبز سفید، آبی، آبی سفید، سبز، قهوه‌ای سفید، قهوه‌ای.
در صورتی که دو طرف کابل با یک استاندارد سوکت‌زنی شود، به این کابل، کابل مستقیم یا STRAIGHT گفته می‌شود. همچنین کابلی که یک طرف آن با استاندارد ۵۶۸A و سمت دیگر آن با استاندارد ۵۶۸B سوکت زده شده باشد را کابل متقاطع یا CROSS OVER می‌نامند.
کاربردهای کابل متقاطع :(CROSS OVER)
کاربردهای کابل متقاطع :(CROSS OVER)
از کابل اترنت متقاطع جهت ارتباط دستگاه‌های تحت شبکه‌ی متشابه استفاده می‌شود. برای مثال جهت ارتباط دو کامپیوتر دو دستگاه سوئیچ یا دو مودم با یکدیگر ازاین نوع کابل بهره می‌گیرند. در کابل‌های زوج به هم تابیده پین‌های ۱و۲ مربوط به ارسال و پین‌های ۳و۶ مربوط به دریافت اطلاعات هستند. هنگامی که دو دستگاه مشابه به هم متصل شوند اگر از کابل مستقیم استفاده شود ، پین‌های ۱و۲ به هم و پین‌های ۳و۶ نیز به هم متصل می‌شوند که این عمل در انتقال اطلاعات بین دو دستگاه اختلال ایجاد می‌کند چرا که دستگاه‌ها نمی‌توانند از همان پینی که اطلاعات را ارسال می‌کنند آن را دریافت کنند. بنابراین کابل متقاطع برای متصل کردن پین ۱و۲ از یک دستگاه به پین ۳و۶ از دستگاه دیگر استفاده می‌شود.
مزایا و معایب کابل‌های متقاطع :(CROSS OVER)
پورت‌های شبکه با توجه به این که از کدام پین برای دریافت و ارسال اطلاعات استفاده می‌کنند نام‌گذاری می‌شوند. اگر پین‌های ۳ و ۶ اطلاعات را دریافت و پین‌های ۱ و ۲ اطلاعات را ارسال کنند. پورت از نوع MDI و اگر برعکس این اتفاق بیفتد پورت از نوع MDI-X است. پورت‌های MDI معمولا بر روی کلاینت‌های یک شبکه و پورت‌های MDI-X بر روی سوئیچ‌ها نصب می‌شوند. در صورتی که دو کلاینت به هم متصل شوند یعنی دو پورت MDI به هم وصل شده و استفاده از کابل متقاطع الزامیست در غیر این صورت می‌توان از کابل‌های مستقیم استفاده کرد. اینکه از چه نوع کابلی استفاده شود بستگی به نوع پورت نصب شده بر روی دستگاه دارد. جدول زیر به خوبی نشان می‌دهد که چطور می‌توان دستگاه‌ها را با توجه به نوع پورت استفاده شده در آن کابل کشی کرد:
| Cable requirement for Ethernet link | |||
| To
From |
MDI | MDI-X | Auto MDI-X |
| MDI | crossover | straight | any |
| MDI-X | straight | crossover | any |
| Auto MDI-X | any | any | any |
از آنجا که استفاده از کابل‌های متقاطع باعث پیچیده شدن فرآیند کابل کشی می‌شود سیستمی به نام Auto MDI-X طراحی شده است تا بتوان بدون نیاز به کابل متقاطع، کابل کشی بین سیستم‌ها را انجام داد. این تکنولوژی به محض این که کابل شبکه به سیستم متصل می‌شود تشخیص می‌دهد که پورت مقابل از نوع MDI است یا MDIX و با توجه به پین‌هایی که در پورت دستگاه مقابل، اطلاعات را ارسال و دریافت می‌کنند، پورت خود را تنظیم می‌کند. این تکنولوژی می‌تواند کانفیگ پین‌ها را تغییر داده و آن‌ها را از نوع فرستنده به گیرنده و برعکس تبدیل کند.
اگرچه کابل‌های متقاطع تا قبل از به وجود آمدن پورت‌های AUTO MDI-X در اتصال دستگاه‌های مشابه کاربرد فراوانی داشتند اما امروزه استفاده از آن‌ها دیگر چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. پورت‌های AUTO MDI-X که بر روی اکثر دستگاه‌های مورد استفاده در شبکه‌های کامپیوتری وجود دارند فرآیند کابلینگ شبکه را تسهیل کرده‌اند به گونه ای که دیگر نیازی به کابل‌های متقاطع نیست.
