در ادامه مقاله قبلی (کابل شبکه چیست؟)، در مقاله «آشنایی با انواع کابل شبکه» دو نوع دیگر از کابل‌های مورد استفاده در شبکه را توضیح خواهیم داد.
کابل کواکسیال
کابل کواکسیال یک هادی از جنس مس در مرکز دارد. یک لایه پلاستیکی به صورت عایقی بین هادی مرکزی و یک محافظ فلزی بافته شده قرار دارد .
محافظ فلزی به مسدود کردن هرگونه تداخل از چراغ‌های فلوروسنت، موتورها و کامپیوترهای دیگر کمک می‌کند.
اگرچه نصب کابل کواکسیال دشوار است اما در برابر تداخل سیگنال‌ها بسیار مقاوم می‌باشد.
همچنین این کابل‌ها نسبت به کابل‌های زوج سیم به هم تابیده، امکان استفاده از طول کابل بیشتری بین دستگاه‌های شبکه دارند.
دو نوع از کابل‌های کواکسیال، کابل کواکسیال باریک و ضخیم می‌باشد.
کابل کواکسیال بیشتر در نوع نازک وجود دارد. ۱۰Base2 به مشخصات کابل کواکسیال باریک حامل سیگنال‌های اترنت اشاره دارد که در آن عدد ۲ نشانه حداکثر طول تقریبی سگمنت‌ها و برابر با ۲۰۰ متر است؛ در حقیقت حداکثر طول سگمنت ۱۸۵متر است. کابل کواکسیال نازک در شبکه‌های مدارس به خصوص شبکه‌های bus خطی محبوب می‌باشد.
۱۰Base5 به مشخصات کابل کواکسیال ضخیم حامل سیگنال‌های اترنت اشاره دارد. عدد ۵ نشانه حداکثر طول تقریبی سگمنت‌ها و برابر با ۵۰۰ متر، است.
کابل کواکسیال ضخیم یک پوشش پلاستیکی محافظ دارد که به جلوگیری از نفوذ رطوبت به هادی مرکزی کمک می‌کند.
این ویژگی، کابل کواکسیال ضخیم را به انتخابی مناسب برای اجرای طول‌های بزرگتر در شبکه‌های bus خطی تبدیل می‌کند. یکی از مشکلات کابل‌های کواکسیال ضخیم این است که به راحتی خمیده نمی‌شوند و نصب آنها دشوار است.
کانکتور های کابل کواکسیال
انواع معمول کانکتورهای مورد استفاده با کابل‌های کواکسیال، کانکتور BNC می‌باشد.
انواع مختلف آداپتورهایی که برای کانکتورهای BNC مناسب هستند عبارتند از: کانکتور T، کانکتور baral و ترمینال.
کانکتورهای روی کابل ضعیف‌ترین نقاط در هر شبکه می‌باشند.
برای کمک به جلوگیری از ایجاد مشکلات در شبکه شما، همیشه از کانکتور BNC استفاده کنید.
این کانکتور به جای پیچش نیاز به کریمپ روی کابل دارد.
کابل فیبر نوری
کابل فیبر نوری شامل هسته شیشه‌ای در مرکز است که توسط چند لایه مواد محافظ احاطه شده است.
این کابل برای از بین بردن مشکل تداخل الکتریکی، نور را به جای سیگنال‌های الکتریکی انتقال می‌دهد.
این ویژگی موجب می‌شود تا این کابل برای محیط‌های خاص دارای مقدار زیادی از تداخلات الکتریکی مناسب باشد.
همچنین برای اتصال شبکه‌های بین ساختمان‌ها با توجه به ایمن بودن نسبت به رطوبت و نور استاندارد می‌باشد.
کابل فیبرنوری نسبت به کابل کواکسیال و زوج سیم به هم تابیده، توانایی انتقال سیگنال‌ها را در فواصل طولانی‌تری دارد. همچنین دارای قابلیت حمل سریعتر اطلاعات است.
این ظرفیت امکانات ارتباطی شامل خدماتی مانند ویدئو کنفرانس و خدمات تعاملی را گسترش می‌دهد.
۱۰BaseF اشاره به مشخصات کابل فیبر نوری حامل سیگنال‌های اترنت دارد.
هسته مرکزی کابل‌های فیبر نوری، از شیشه یا الیاف پلاستیکی ساخته شده است.
یک پوشش پلاستیکی، زیرسازی مرکز فیبر و فیبرهای Revlar به تقویت کابل‌ها و جلوگیری از شکستگی کمک می‌کند.
روکش عایق بیرونی از تفلون یا PVC ساخته شده است.
انواع کابل فیبر نوری:
- Singlemode
- ultimode
کابل Multimode قطر بزرگتری دارد. پهنای باند و سرعت خیلی بیشتری فراهم می‌کنند.
Singlemode مسافت بیشتری را پشتیبانی می‌کند اما گرانتر از Multimode می‌باشد.
نصب کابل‌ها؛ چند راهنمایی ساده ولی مهم
برای اجرای کابل‌ها بهتر است از چند نکته ساده پیروی کنید:
- همیشه از میزان کابل بیشتر از نیازتان استفاده کنید. البته این مقدار نباید منجر به ایجاد کابل‌های شل و آویزان در نصب شود.
- هر قسمت از شبکه را که نصب می‌کنید در همان لحظه آزمایش کنید. حتی اگر از تجهیزات نو استفاده می‌کنید ممکن است دارای مشکل باشند؛ در اینصورت بعد از نصب انواع کابل شبکه جداسازی آن دشوار خواهد بود.
- توجه کنید که کابل‌ها به فاصله حداقل سه فوت دور از جعبه لامپ‌های فلوروسنت و منابع تداخلات الکتریکی نصب شوند.
- اگر لازم است کابل‌ها روی زمین نصب شوند آنها را با محافظ بپوشانید.
- هر دو انتهای کابل‌ها را علامت‌گذاری کنید.
- برای نگهداری کابل‌ها در کنار هم در مکانی مشترک، از بست کمربندی استفاده کنید.
