کابل های زیر دریایی اینترنت، رشد انرژی و پهنای باند اینترنت- قسمت دوم

 

کابل برق : بازار و تحولات

به دنبال بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ ، تقاضا برای کابل های زیردریایی فشار قوی (HV) و کابل پرفشار EHV کاهش یافت، اما همانطور که در قسمت اول این مقاله گفته شد در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ موقعیت این محصول در بازار بهبود یافت.

پارسیان فیبر ارتباط تولید کننده انواع کابل شبکه، کابل فیبر نوری و تجهیزات پسیو شبکه، این مطلب را برای شما انتخاب کرده است.

انرژی سبز : صنعت در حال رشد

در چهار تا پنج سال گذشته، پروژه‌های انرژی باد در ابعاد قابل ملاحظه بوده و در آمریکا و اروپای غربی متمرکز شد.

بیش از نیمی از پروژه‌ها مربوط به شرکت‌های ملی، تولید انرژی و برای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر مزارع بادی دریایی هستند.

اولین مورد مزارع بادی دریایی متعلق به شرکت تانت و بانک تورنتون است که به شبکه‌های برق داخلی متصل شده است.

با توجه به قیمت‌های گران انرژی و اهداف موردنظر در تولید انرژی‌های تجدیدپذیر، منابع انرژی تجدیدپذیر، مانند انرژی باد و برق آبی، تا آنجا که عوامل جغرافیایی اجازه می‌دهد به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار گرفته‌اند.

نیاز به اتصال این منابع تجدیدپذیر انرژی به شبکه‌های اصلی، به عنوان عامل تعیین کننده‌ای در سالهای آینده برای بازار کابل‌های زیر دریایی قدرت HV/EHV مطرح خواهدشد.

همین مساله، به عنوان بزرگترین عامل رشد بازار جهانی ( ۵۴ %) در سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ محسوب شده است.

تعدادی از این پروژه‌ها به منظور اتصال نیروگاه های نصب شده در جزایر به مناطق اصلی و تأمین برق مطمئن اجرا شده‌اند.

این موارد ۲۳درصد از علل مصرف کابل زیردریایی قدرت در بازار را تشکیل داده‌اند. پروژه‌های انتقال توان در جزایر متروکه و در امتداد سایر برنامه‌ریزی‌های شهری جهت توسعه صنعت توریسم و یا پارک‌های تجاری انجام می‌شود که امروزه به صورت فزاینده‌ای در خاورمیانه و جنوب شرق آسیا و همینطور در حاشیه دریای مدیترانه رواج پیدا کرده است.

پروژه‌های بزرگتری نیز برای اتصال شبکه‌های برق در کشورهای مختلف انجام گرفته است.

به عنوان مثال پروژه “نورند” ارتباط بین نروژ و هلند را برقرار می‌نماید. هدف از این کار، مهار قیمت انرژی و بهبود قابلیت اطمینان منابع نیرو و امکان دسترسی به انرژی‌های تجدیدپذیر است.

وقتی دوره زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ را عمیق‌تر بررسی کنیم، مشخص می‌شود که این پروژه‌ها به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای، به خصوص در اروپای غربی مورد توجه قرار گرفته‌اند.

از دیدگاه تجاری، اتصال پایدار انرژی، به دلیل هزینه‌های کمتر، سودآوری را افزایش می‌دهد.

هزینه اجرایی پروژه‌های کابل زیر دریایی قدرت برای هر کیلومتر، ۱۵میلیون دلار برآورد می‌شود.

قسمت قابل‌ملاحظه‌ای از این هزینه صرف خرید تجهیزاتی می‌شود که برای تبدیل به جریان مستقیم که برای هدایت مؤثر فواصل طولانی از آنها در زیر خاک و یا زیر دریا لازم است، به کار می‌رود.

در مقایسه با این هزینه، انتقال توان در خطوط قدرت بر روی دکل‌ها، بسته به نوع زمین و سایر عوامل، از ۶/۱میلیون دلار تا ۴/۶میلیون دلار برای هر کیلومتر هزینه خواهدداشت. با وجود هزینه‌های زیاد آن، در مجموع و وقتی به صورت کلان دیده شوند، کابل‌های زیر دریا سودآوری بالایی خواهند داشت.

برای مثال کابل‌های دریایی بین سانفرانسیسکو و پیتزبورگ در ایالت کنترکاستا در خلیج سانفرانسیسکو به طول ۸۵ کیلومتر که توسط شرکت پریسمیان نصب گردید، این امکان را فراهم آورد تا نیروگاه‌های قدیمی در طول مسیر، به کنار نهاده شوند. (شکل ۱)

دلایل سیاسی نصب کابل های زیردریایی:

در مارس ۲۰۱۳ ، فلسطین اشغالی و قبرس طرح توجیهی اجرای کابل قدرت زیر دریایی بین دو کشور را منتشر کردند.

این طرح امنیت متقابل انرژی دو کشور را تأمین و امکانی برای صادرات انرژی فلسطین اشغالی به اروپا فراهم می‌آورد. هزینه این پروژه اسرائیلی – قبرسی حدود نیم میلیارد دلار (۶۶۰ میلیون یورو) برآورد می‌شود و در واقع قسمتی از پروژهش بزرگی است که به یونان رسیده و از آنجا به شبکه برق کشورهای اروپایی متصل خواهد شد.

در صورت تأیید این پروژه اروپایی – آسیایی، ۱۰۰۰ کیلومتر کابل تا عمق ۲۰۰۰ متر کشیده می‌شود.

بر اساس اعلام کنسرسیوم DEH که متشکل از شرکت‌های قبرسی و یونانی است، این کنسرسیوم با شرکت اسرائیلی کورپ الکتریک که شرکتی دولتی است، تفاهم‌نامه‌ای را در مارس ۲۰۱۲ امضا نموده که منجر به انجام مطالعه امکان‌سنجی گردید و باید تا پایان امسال به انجام رسد.

ساخت و نصب کابل سه سال طول خواهد کشید. اسرائیل که توسط کشورهای عربی همسایه احاطه شده‌ است، موافقت‌نامه انتقال انرژی با همسایگان خود ندارد.

کابل فوق الذکر، حدود ۲۰۰۰ مگاوات به صورت دوطرفه منتقل کرده و به اسرائیل توان آن را می‌دهد که در صورت افزایش تولید و افت ذخایر، برق خود را بفروشد.

اخیراً این کشور در مدیترانه شرقی منابع عظیمی از گاز طبیعی کشف کرده است و مطالعاتی برای صادرات بیشتر این ذخایر در سالهای آتی و اجرای پروژه‌های دریایی، انجام داده است.

این کشور با افزایش مصرف انرژی در داخل، در مقابل خاموشی‌ها ایستادگی کرده است.

پروژه‌های اخیر: اروپا و برزیل

شرکت REE، اپراتور سیستم انتقال برق اسپانیا، کابل قدرت زیر دریایی را با هزینه ۹۰ میلیون یورو و در مسافت ۱۱۵ کیلومتر بین جزایر مایورکا و ایبیزا نصب می‌کند.

این پروژه بخشی از سرمایه‌گذاری شرکت REE برای اتصال جزایر بالریک به شبه جزیره ایبریا می‌باشد تا تأمین برق جزایر تضمین شود.

از مزایای دیگر این پروژه می‌توان بهبود بهره‌وری، صرفه‌جویی بیشتر عملیاتی و کاهش گازهای گلخانه‌ای را نام برد.

سال گذشته، شرکت REE در پروژه‌ای موسوم به رومولو، که شامل ۲۴۰ کیلومتر کابل فشارقوی با جریان مستقیم است و شبکه ۴۰۰ کیلوولتی اسپانیا و مالورکا را به هم وصل می‌کند، شرکت کرد.

در این قرارداد پیمانکاری جدید، با نصب کابل زیردریایی ۱۳۲ کیلو ولت متناوب و با عایق XLPE تا ایبیزا توسعه پیدا خواهد کرد.

شرکت نکسان، تأمیین کننده کابل‌های زیر دریایی برای شرکت REE، اعلام کرده که با اجرای این پروژه ۱۰۰ مگاواتی، دو رکورد جهانی ثبت خواهد شد.

این پروژه طولانی ترین کابل قدرت ۳ فاز در دنیا بوده و دارای عمیق‌ترین نصب تا این زمان محسوب می‌شود. (عمق نصب این کابل، ۷۵۰ متر خواهد بود.)

 

برزیل: ثروت نفت زیر دریایی و نیاز به کابل زیر دریایی قدرت

شرکت نفت برزیل، با در اختیار داشتن ۷۶ درصد ذخایر ملی برزیل در حوزه کامپوس به عنوان بزرگ ترین پیشرو در دنیا نصب کابل زیر دریایی جهان را به خود اختصاص داده است.

شرکت پتروبراس با ۴۳ سال تجربه در توسعه حوضچه‌های نفتی، در جهت تقویت توسعه حوضچه‌های نفت برزیل و سایر مناطق، دانش فنی خود را در اکتشاف و تولید در آب‌های عمیق گسترش داده است.

برای پشتیبانی از این رشد، پتروبراس ساخت ۲۲ شناور تولید، ذخیره‌سازی و تخلیه و ۳۳ سکوی حفاری را سفارش داده و در زیرساخت‌های جدید این کشور سرمایه گذاری کرده است.

این شرکت برای دوره ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ جهت سرمایه گذاری ، مبلغ ۲۲۴/۷ میلیارد دلار در برنامه داشته که مبلغ ۶/۵۰میلیارد دلار آن مربوط به پروژه‌های سال ۲۰۱۲ بوده است.

پتروبراس اعلام کرده است که در مقایسه با سایر شرکت‌ها، بشکه‌های نفتی بیشتری از مناطق عمیق آبی تولید می‌کند.

در سال ۲۰۱۱ تولیدات نفتی زیردریایی در مناطق آبی، ۸۹ درصد کل تولیدات این شرکت در تمام نقاط و ۷۷ درصد تولیدات آن در برزیل را تشکیل داده است.

شرکت، تعداد سکوهای حفاری آب‌های عمیق خود را افزایش داده و قادر به حفاری در عمق آب بیشتر از ۲۰۰۰ متر به تعداد ۱۹ بار در سال بوده که این تعداد تا پایان سال ۲۰۱۳ به ۳۳ مورد خواهد رسید.

در می ۲۰۱۲ ثروت حوزه‌های نفتی برزیل، سرمایه‌گذار خارجی سینوپک (شرکت نفت چین) را برای کمک به تأمین مالی پروژه به طول ۹۰۰ مایل خطوط لوله گاز طبیعی جذب کرده است. در سال ۲۰۰۹ بانک توسعه چین مبلغ ۱۰ میلیارد دلار برای کمک به توسعه میدان‌های نفتی دریایی و برای تأمین نفت در آینده، به پتروبراس وام داده است.

نقش برزیل به عنوان یک پیشرو در تولید نفت از میادین دریایی در حمایت از اکتشاف و تولید به معنی توسعه کابل‌های قدرت، تلقی می‌شود. .

شرکت‌های فوروکاوا و پریسمیان که تولیدکننده کابل‌های قدرت و نوری هستند، هر دو در برزیل فعال بوده تا جهت تأمین نیازهای مربوط به انتقال نفت این مناطق، هم کابل‌های قدرت و هم کابل‌های نوری زیر دریایی را به بازار عرضه کنند.

بدهی‌های سرسام آور برخی کشورهای جنوب اروپا (عمدتاً اسپانیایی و پرتغالی)، این شرکت‌ها را ناگزیر کرد که قبل از بحران سال ۲۰۰۸ دارایی‌های خود را در برزیل بفروشند و اینک شرکت‌های ثروتمند چینی در حال دستیابی به دارایی‌های مربوط به انتقال انرژی در برزیل هستند.

کابل‌های زیر دریایی نوری

سیستم‌های زیر دریایی نوری از اوایل دهه ۹۰ توسعه یافتند، هرچند در شش سال اول کابل‌ها فقط برای بکارگیری در بازارهای داخلی کشورها نصب می‌شدند.

پس از آن بسیاری از این کابل‌ها در انگلستان، ایتالیا، فرانسه و ژاپن نصب شدند.

اولین کابل‌های بین المللی در سال ۱۹۸۷ و بین کشورهای انگلیس و بلژیک و انگلستان و ایرلند نصب شدند.

اولین کابل اقیانوسی، TAT-8 بود که در سال ۱۹۸۸ از آمریکا به اروپا کشیده شد. از آن زمان صدها سیستم زیر دریایی منطقه‌ای  و یا اقیانوسی نصب شده‌اند.

بعضی از پروژه‌های مهم در جدول (۱) ارایه شده است. ارایه اطلاعات به صورت مقدار کیلومتر در هر سال برحسب حجم تجمعی می‌تواند فراز و فرود فعالیت‌های مخابرات دریایی را نشان دهد که در طول پانزده سال اخیر دو دوره ی رشد را پشت سر نهاده است.

گمانه‌زنی در مقابل تقاضای واقعی شکل ۲، دو دوره رشد را در صنعت کابل زیر دریایی نشان می‌دهد. اولین فراز شکل مربوط به بازار کابل‌های دریایی و زمینی است.

گرایش به استفاده از این سیستم‌ها در اواخر دهه ۱۹۹۰ به علت گسترش استفاده از اینترنت و نیاز به رشد برای افزایش ظرفیت بود.

میلیاردها دلار از طریق بازار سرمایه برای تأمین مالی ساخت و ساز سیستم‌های زیر دریایی در قسمت‌هایی از جهان که در آن زمان سطح سرمایه‌گذاری را توجیه نمی‌کرد و انبوه سیستم‌هایی که در اقیانوس اطلس و آرام توسط سرمایه‌گذاران که همه اعتقاد داشتند سیستم آنها ضروری است سرازیر شد.

در آن زمان عدم تطابق بین ظرفیت در دسترس و پهنای باند موردنیاز باعث رقابت شدید قیمت‌ها و شکست بسیاری از طرح‌های تجاری بعدی شد.

سیستم‌های نصب شده در اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی، در ۵ دوره بعد، از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ تحت تأثیر این مسائل قرار گرفتند.

قسمت سوم مقاله را اینجا ببینید.

ترجمه: مهندس محمدعلی مساواتی(کارشناس ارشد صنایع/کارشناس برق و الکترونیک)